Dag 8: Wat's = tempels in de oude hoofdstad: Luang Prabang.

Naar de ochtendmarkt.

We zijn al uit ons bed vanaf 05:30 uur. Dus tijd om vanaf 07:30 uur dat wij ook eten vragen in het restaurant. Maar we moeten wel zelf koffie inschenken, zelf ons brood nemen, maar het eitje bakken doet de boy van dienst. Na onze karma verdiend te hebben rijden we met de tuk-tuk naar de ochtendmarkt. Hier bekijken we allerlei eetwaren. Alhoewel, de gebraden eekhoorntjes zien er toch maar raar uit.

Het vlees ligt er uitgestald.

Het bezoek aan de ochtendmarkt is pure propaganda voor het vegetarisme. Het vlees ligt er op tafels, kippenpoten zijn duidelijk erg geliefd, evenals eekhorentjes. Na de vleesafdeling komen we aan de kieuwdragers en amfibieën. 

Tuk-tuk's zijn het populairste vervoermiddel in Luang Pravang.

Oude centrum van Luang Prabang.

Sinds december 1995 geniet Luang Prabang officieel de bescherming van de Unesco, dat de stad als erfgoed van de mensheid heeft gecatalogeerd. Er staan een aantal mooie wats of tempels. We zijn om 09:00 uur gereed om met de mountainbikes en de tuk-tuk naar de Laotiaanse tempels te rijden.

Met mijn mountainbike/type pygmeeënfiets.

Sommigen met een tuk-tuk.

De Laotiaanse tempels, of de wats.

Een wat-complex bestaat uit verscheidene gebouwen naast een ceremoniële hoofdzaal of sim. De sims van de wats staan bekend om hun meerlagige daken, die bijna tot de grond reiken. De belangrijkste decoratiekleur van Laotiaanse wats is goud, dat het licht van de zon symboliseert. De plattegrond van een wat-complex weerspiegelt zijn verschillende functies, die niet beperkt zijn tot de religie. Alle wats zijn omgeven door een buitenmuur en behalve de bibliotheek staan alle gebouwen op de grond, niet op palen.

Koninklijk museum.

Het Nationaal Museumcomplex, die tussen de Mekong en de berg Phou Si ligt, werd tussen 1904 en 1909 door de Fransen gebouwd als residentie voor de koning. Ooit was het Koninklijke Paleis het magisch-religieuze middelpunt van het rijk. Men heeft er verschillende gebouwen, waaronder de Wat Choum Khong, het Nationaal museum, de Wat Mai Sanadingesnaam, de Wat Xieng Mouan, de Wat Phai, de Phabang, enz... De blikvanger in de entreehal, die ooit bij staatsrituelen en andere officiële gebeurtenissen werden gebruikt, is de troon van de Pha Sangkharat, de hoogste patriarch van het Laotiaanse systeem. 

Een van de laatste koningen van Laos, Srisavang Vong.

In de koninklijke vertrekken moeten we al wat iets of wat foto's kan nemen, in een locker opsluiten. Schoenen uit, waardoor tienallen zweetvoeten over het parket van de zalen schuifelen. De bezoekers vergapen zich, al dan niet met open mond, aan de Boeddhabeelden, de weelderige, met goud bezette troon en wandschilderingen met voorstellingen uit het leven van verlichte personen of ander rijke kerels. Nogal moeilijk te begrijpen voor simpele mensen zoals wij, die reeds zoveel op hun mouwen gespeld kregen. Interessant is de ruimte met de gouden boeddha, officieel de beschermer van het land. Het beeld weegt vijftig kilogram en is 83 cm hoog. Boze tongen beweren dat het een kopie is, het echte zou ergens in de hoofdstad Vientiane worden bewaard.

Wat Mai.

Een van de grootste sacrale bouwwerken in Luang Prabang. Ten tijde van de monarchie stond ooit het Boeddhabeeld Phra Bang, het nationale heilige beeld, centraal. Uitgebeeld zijn scènes die over de voorlaatste incarnatie van Boeddha verhaalt. Het is een van de 32 overgebleven heiligdommen van de in totaal meer dan zestig tempels die Luang Prabang ooit sierden.

Wat Visoun.

Volglens het volksgeloof  werd deze tempel opgericht op het rijstveld van de twee mythische beschermgoden van Luang Prabang. Evenals veel andere tempels in de stad bezit de Wat Visoun een prachtig versierde ranke nagaboot voor de roeiwedstrijd die jaarlijks plaats vindt op de rivier, de Nam Khan.

Leien waarop men zijn naam kan schrijven en die het dak zullen moeten bedekken.

Wat Xieng Thong.

Deze tempel, het Gouden Stadsklooster, wordt door de Laotianen als het belangrijkste symbool van het religieuze erfgoed van hun land beschouwd. Het complex staat bekend om de prachtige mozaïeken van gekleurd glas. De sim (inwijdingszaal) werd in 1560 gebouwd en stond tot 1975 onder koninklijke bescherming. Er werden verscheidene Laotiaanse koningen gekroond. Men heeft er de Tripitaka bibliotheek, de Rode kapel, de Sim, de Monnikenvertrekken. 

Het uit de 16e eeuw stammende koningstempel Wat Chiang Thong is beroemd om de fraaie Boeddhafiguren, rijke goudversiering en mozaïeken.

Genoeg tempels voor vandaag. Met de mountainbikes en tuk-tuk naar het restaurant, 'The Silk Road' aan de oever van de Mekong. Na de reusachtige lunchporties om 14:00 uur naar het hotel. Iedereen gelukkig dat dit het einde van ons programma voor vandaag was. We genieten nu van een vrije namiddag. Ieder op zijn eigen manier, shopping voor de ene, rusten voor iemand anders, en een koffietje smaakt altijd. Genoeg karma verdiend voor vandaag. oppassen dat je geen boeddhistische monnik wordt. 

De uitstekende Laotiaanse gids: Mr. Sangvien Vongkham.

We zijn gelukkig dat we eens rustig en alleen onze schaarse vrije tijd kunnen spenderen. We hebben een croque-monsieur gegeten in een Zwitserse stijl restaurant. Het was een afwisseling na 2 keer per dag rijst gegeten te hebben en de rijst uitgedeeld te hebben aan de monniken.

Logies.

We slapen voor de 3de nacht in het Victoria Xieng Thong Hotel

Luang Prabang - Victoria Xieng Thong Hotel